St Maria zur Höhe (Hohnekirche)

De kleine driebeukige hallenkerk met twee traveeën uit ongeveer 1220/30, ook bekend als de"Hohnekirche", werd gebouwd over een archeologisch bewezen voorganger. Het heeft een zeer onconventioneel ruimtelijk concept. Er is nauwelijks symmetrie en het interieur is breder dan het lang is. Het resultaat is een hallenkerk die zeer belangrijk is in termen van ontwikkelingsgeschiedenis en waarvan de onconventionele ruimte-indeling is gemodelleerd naar een aantal vroege hallenkerken in het Hellweggebied. De onderbouw van de toren is afkomstig van een eerder gebouw en werd met een opmerkelijke constructie in de nieuwbouw geïntegreerd. De bovenste verdieping van de toren werd herbouwd in barokstijl nadat deze in 1671 was ingestort. De schilderingen uit de 13e eeuw, die niet alleen het interieur versieren maar het ook domineren, werden gemaakt in drie schilderperiodes rond 1220, 1240 en 1260 en werden lange tijd overschilderd. Ze behoren tot de meest opmerkelijke schilderijen uit de 13e eeuw. Alle figuratieve voorstellingen behoren tot de zogenaamde gekartelde stijl.

Het belangrijkste uitrustingsstuk in de kerk, naast het altaarstuk gemaakt door de Meester van Liesborn (rond 1470), is het zogenaamde schijfkruis, een uniek kunstwerk in Duitsland. Het is een Latijns kruis met figuratief gesneden reliëfschijven op een ronde schijf met een diameter van 2,72 meter. Alleen op het Zweedse eiland Gotland zijn een paar vergelijkbare kruisen bewaard gebleven

. Ook bezienswaardig zijn de orgelprospectus uit 1679 en de Romaanse doopvont, die breder is dan de ingangen die naar de doopkapel leiden

.