De parochiekerk St. Barbara, gebouwd in 1902 en gefinancierd door de inwoners van Langeneicke en Ermsinghausen, staat in het centrum van het dorp. De eerste steen bevindt zich in het metselwerk naast de hoofdingang. De gebeitelde inscriptie luidt: ANNO DOMINI MDCCCCII. De bouw begon in juni 1902 en de kerk werd ingewijd op 4 december 2012. De kerk was 18 meter lang en 12 meter breed, inclusief het koor. Op 30 april 1904 werd het Heilig Sacrament voor de veiligheid in het tabernakel geplaatst en de "eeuwige lamp" werd voor het eerst aangestoken na toestemming van de bisschop. De kerktoren werd in 1905 gebouwd.
Een oude, eenvoudige afbeelding van de Perpetual Help uit de oude kapel had zijn plaats gevonden op de eerste pilaar aan de kant van de vrouwen. De Moeder van Altijddurende Bijstand was een geliefd toevluchtsoord voor veel bedroefde mensen. Door bemiddeling van de bisschoppelijke autoriteiten kwam er een nieuw beeld uit Rome. Op Maria Lichtmis (2 februari 1911) werd het altaar met de beeltenis ingewijd door de Redemptorist Pater Pikarz uit het klooster in Bochum en werd de Broederschap van Altijddurende Bijstand opgericht.
Achter de icoon bevindt zich een document met de volgende tekst: PATRITIUS MURRAY
VAN DE CONGREGATIE VAN DE Allerheiligste SAVIOUR
ALGEMEEN BOVENSTE EN ZEERSTE REECTEUR
bieden hun geloof aan en getuigen dat deze beeltenis van de Heilige Maagd Maria een geloofwaardige kopie is van dezelfde oude en wonderbaarlijk zuivere originele beeltenis; die, onder de titel "Eeuwigdurende Bijstand", ooit werd bewaard in de kerk van de Heilige Mattheus in Merulana de Urbana. Matthew in Merulana de Urbe, nu onder andere vereerd in St Alphonsus M. de Ligouri in Equiliis, en bekroond met de Gouden Kroon door het Eerbiedwaardige Vaticaans Kapittel. In dit geloof. Rome, van het Collegium van de Allerheiligste Verlosser en ter ere van de heilige Alphonsus, 12 december 1910. nr. 36221 Gezegend door Hare Heiligheid PP. Pius X en bevestigd aan voornoemde beeltenis.
Hulpbisschop Heinrich Hähling von Lanzenauer wijdde de kerk en het hoofdaltaar in op 21 april 1913. Vicaris Nillies ontving het zogenaamde sepulcrum met de daarin verzegelde relieken, bestemd voor het hoofdaltaar, van de hulpbisschop.
De sacristie werd in 1922 uitgebreid. In 1929 werden de eerste twee eenvoudige zijramen vervangen door gebrandschilderde ramen, namelijk "David met de harp" en "Sint Cecilia speelt orgel"; een paar jaar later volgden de vier andere ramen, namelijk "Keizer Hendrik, Sint Gertrude, Sint Tarcisius en Sint Agnes".
In de zomer van 1934 werd het interieur van de kerk gerenoveerd, waarbij het hoofdaltaar en het Maria-altaar een nieuwe structuur kregen en er een nieuw Heilig Hart-altaar werd opgericht. De tweede renovatie van het interieur vond plaats in september 1958. In 1974 werd het koor opnieuw ingericht volgens de richtlijnen van het Tweede Vaticaans Concilie en werd er een nieuw tabernakel geplaatst op de kopgevel aan de rechterkant. Ter gelegenheid van het 75-jarig jubileum in 1977 kreeg de kerk een nieuw altaar met doopvont en ambo. De wijding werd verricht door HH. Hij plaatste de relieken van de heilige martelaren Simplicius en Mansuetus in het nieuwe altaar. Het eerste altaar van de kerk bevatte deze relikwieën al.
In 2000 onderging de kerk uitgebreide renovaties aan de buitenkant en aan de binnenkant. Het tabernakel werd verplaatst naar het midden van de apsis.